Begonia

 
Dziś pora na raczej znany (a może wcale nie?) rodzaj roślinki, a mianowicie begonię, zwaną ukośnicą.

Begonia jest to rodzaj roślin z rodziny begoniowatych obejmujący według różnych autorów 1200–1500 gatunków. Występują na wszystkich, z wyjątkiem Australii obszarach tropikalnych i subtropikalnych kuli ziemskiej, najliczniejsza grupa gatunków występuje w Ameryce Południowej. Jest to jeden z najbardziej obfitujących w gatunki rodzajów roślin. Należą do niego popularne na całym świecie rośliny ozdobne. Nazwa rodzaju pochodzi od nazwiska francuskiego botanika M. Begona. Gatunkiem typowym jest Begonia obliqua L.

Jak jest zastosowanie naszej bohaterki? 
 Rośliny ozdobne. Ogrodnicy dzielą je zazwyczaj na dwie grupy: begonie o ozdobnych liściach i begonie o ozdobnych kwiatach. Rośliny ozdobne z liści różnią się między sobą kształtem blaszek liściowych, ich wielkością oraz zabarwieniem. Zróżnicowanie to sprawia, że begonie są niezwykle atrakcyjnymi roślinami, a łatwość, z jaką dają się krzyżować, doprowadziła do powstawania niezliczonych odmian. Wśród begonii o ozdobnych liściach do najbardziej cenionych należy uprawiana w licznych odmianach wielobarwna begonia królewska, wśród begonii o ozdobnych kwiatach popularne są w uprawie: begonia stale kwitnąca, begonia bulwiasta i begonie zwisające. Różne gatunki begonii uprawiane są jako rośliny pokojowe, nadają się także na balkony, werandy i altany (szczególnie begonie zwisające), niektóre gatunki (np. begonia stale kwitnąca) są uprawiane także w gruncie. Większość uprawianych begonii to wyhodowane przez ogrodników kultywary i mieszańce powstałe ze skrzyżowania różnych, dzisiaj już niemożliwych do ustalenia gatunków.

Co najczęściej zagraża begonii? 
 

• choroby grzybowe, szczególnie szara pleśń, mączniak właściwy i czarna zgnilizna korzeni. Begonie są podatne na choroby grzybowe, gdyż mają mięsiste pędy zawierające dużo wody. Chorobom tym sprzyja nadmierne podlewanie rośliny, a dla roślin na zewnątrz domu długotrwałe opady deszczu. Zwalcza się je wielokrotnym opryskiwaniem fugicydami.
• przędziorki – bardzo drobne (ok. 0,2 mm długości) pajęczaki z grupy roztoczy, występujące głównie na spodniej stronie liścia. Ich liczne występowanie objawia się przymieraniem i matowieniem liści, a na ich spodniej stronie widoczne są pajęczynki. Zwalcza się je środkami roztoczobójczymi o działaniu wgłębnym.
• nicienie w glebie – objawem ich występowania jest odbarwienie liści i nabrzmienia na korzeniach. Brak skutecznego sposobu zwalczenia. Roślinę należy wyrzucić wraz z ziemią.
• choroby wirusowe – objawiają się zniekształceniem liści i żółtymi plamami. Brak skutecznego sposobu zwalczenia, roślinę należy niezwłocznie zniszczyć, by choroba nie przenosiła się na inne rośliny.

A Wy macie w swoim ogrodzie begonie? :)

Konwalia majowa

Jeden z moich ulubionych kwiatów, szkoda, że ich cudownym zapachem można cieszyć się tylko w maju :c Dlatego ja wiecznie poluję na kosmetyki czy perfumy z nutką tej rośliny ;)
Konwalia majowa (Convallaria majalis L.) – gatunek byliny kłączowej z monotypowego rodzaju konwalia (Convallaria L.). Zaliczany był w systemach z końca XX wieku (Reveala, Takhtajana) do rodziny konwaliowatych (Convallariaceae), w systemie APG II (2003) do rodziny myszopłochowatych (Ruscaceae), a od 2009 (system APG III) do szparagowatych (Asparagaceae). Konwalia jest rośliną leczniczą i popularną rośliną ozdobną, której głównym walorem są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie. Znana jest pod wieloma nazwami zwyczajowymi i ludowymi. Występuje często w lasach niemal całej Polski, poza tym jest także uprawiana.

Rozmieszczenie geograficzne
 Konwalia majowa występuje na półkuli północnej na obszarach o klimacie umiarkowanym. Zasięg obejmuje niemal całą Europę, środkową i północną Azję (po Koreę i Japonię na wschodzie oraz Mjanmę na południu). Jedna z odmian (wyróżniana przez niektórych systematyków w randze odrębnego gatunku) znana jest także z terenów górskich we wschodniej części Ameryki Północnej. W Polsce jest to gatunek rodzimy spotykany w lasach na terenie niemal całego kraju. Występuje powszechnie zwłaszcza w północno-wschodniej części kraju, gdzie porasta duże powierzchnie, a rośliny wyróżniają się odpornością i żywotnością. Gatunek ten miejscami występuje na nielicznych stanowiskach np. w niektórych obszarach Ziemi Lubuskiej i Mazowsza, brak go niemal zupełnie w wyższych partiach gór. Zarówno w obrębie zasięgu, jak i poza nim konwalia majowa jest uprawiana w ogrodach i parkach, popularna w uprawie jest także w Polsce. W opuszczonych ogrodach i parkach dziczeje, czasem rośnie jako uciekinier z ogrodów. Pojawia się także poza swym naturalnym zasięgiem, np. odmiana europejska (var. majalis) występuje jako roślina zdziczała w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, w wielu miejscach traktowana jest tam jako trudny do zwalczenia gatunek inwazyjny (;o). W Japonii odmiana europejska wymieniona jest w ustawie o obcych gatunkach inwazyjnych (Invasive Alien Species Act) z 2 czerwca 2004.

Budowa
Kłącze
Cienkie (do ok. 5 mm średnicy), podziemne, pełzające płytko pod powierzchnią ziemi (zwykle na głębokości 6–8 cm), brunatne, z resztkami zeszłorocznych liści. Podzielone jest na krótkie międzywęźla, z których wyrastają korzenie. Z kłącza rozchodzą się boczne rozgałęzienia (rozłogi). Występują dwa rodzaje kłączy: cienkie, poziome, o międzywęźlach wydłużonych oraz grubsze, wznoszące się, o pędach skróconych. Pędy kwiatowe wyrastają szczytowo na kłączach głównie tego drugiego rodzaju^.

Korzenie 
Wyrastają w węzłach kłącza, są cienkie (ok. 1 mm średnicy) i szare. Korzenie sięgają płytko (do 25 cm), na glebach zwięzłych główna ich masa znajduje się na głębokości 7–8 cm, na glebach piaszczystych – na 8–14 cm.

Łodyga 

Wyrasta z dwuletnich kłączy i u nasady okryta jest pochwiastymi nasadami liści. Trójgraniasta, wąsko oskrzydlona, bezlistna oś kwiatostanowa (głąbik). Osiąga do 20 (30) cm wysokości i jest zwykle nieco krótsza od liści.

Liście 

Asymilacyjne wyrastają najczęściej parami z kłączy (rzadziej 1 lub 3), otulone u nasady pochwiastymi liśćmi wspólnie z głąbikiem kwiatostanowym. Mają kształt zmienny, wydłużony, od lancetowatego do eliptycznego, zaostrzony wierzchołek, użyłkowanie łukowate. Są nagie i całobrzegie, nieco wklęsłe i długo zbiegające ku dołowi w ogonek. Osiągają do 20 (25) cm długości i 6 (8) cm szerokości. Liście pochwiaste (do 5) otulające nasadę liści i łodygi są bezbarwne, zielonawe lub purpurowo nabiegłe. Pochwy tych liści tworzą pozorną łodygę rurkowatą, przez którą przechodzi głąbik.

Kwiaty 

Zebrane w szczytowe, jednostronne grono o 5–9 kwiatach u roślin dziko rosnących, a u form ogrodowych o 11–18 kwiatach. Kwiaty kulisto-dzwonkowate, pochylone do dołu, ze zrosłymi, białymi lub lekko różowymi listkami okwiatu, do 6 (9) mm długości i szerokości, na końcu z 6 trójkątnymi, odgiętymi ząbkami o długości 1,5–2 mm. Pręcików jest 6, mają duże, żółte pylniki (długości 2 mm) i krótkie, grube nitki. Słupek 

górny, trójdzielny, znamię długości ok. 2 mm. Miodniki wydzielające nektar wabiący owady zapylające znajdują się wokół zalążni. Intensywnie pachnące kwiaty wyrastają na zgiętych szypułkach o długości do 1 cm, w których pachwinach znajdują się krótkie (do 8 mm), błoniaste przykwiatki. W warunkach naturalnych konwalia zakwita w maju i czerwcu.

Owoc 

Rzadko powstające, zwisające, czerwone jagody o średnicy 8–12 mm. Zawierają po 2–6 niebieskawo-białych lub żółtawych, błyszczących nasion. Są one prawie gładkie i prawie kuliste (z jednej strony słabo się zwężają). Osiągają średnicę 2,5 mm.

 

Gatunki podobne

W czasie kwitnienia konwalię majową trudno pomylić z innym gatunkiem ze względu na charakterystyczny wygląd i zapach kwiatów. Poza tym okresem młode konwalijki dwulistne (Maianthemum bifolium) ze stulonymi liśćmi lub owocujące rośliny tego gatunku (też z czerwonymi jagodami) mogą być przez osoby niedoświadczone pomylone z konwalią. Jednak u konwalijki liście są mniejsze, u nasady sercowato wycięte (u konwalii nasada jest zbiegająca) i wyrastają z łodygi wzniesionej nad ziemię (u konwalii liście wyrastają z podziemnego kłącza). Podobny kształt liści do konwalii ma czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum), a w Ameryce Północnej Allium tricoccum. Gatunki te zawsze jednak zdradza charakterystyczny, silny zapach czosnkowy, a poza tym wyrastają z cebul, a nie z kłącza. Umiejętność rozróżniania czosnków od konwalii jest o tyle istotna, że ich liście są jadalne, a u konwalii – trujące.

 

 

Zawilec (Anemone)

Dziś rozwiąże się sekret mojej może dla niektórych dziwnej - lecz jakże intrygującej i przyjemnej dla ucha - nazwy na bloggerze - Anemone :3
Zawilec (Anemone) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych liczący około 144–159gatunków. Występują one niemal na całym świecie, głównie w strefie klimatu chłodnego i arktycznego półkuli północnej, w strefie międzyzwrotnikowej rosną na obszarach górskich. Zasiedlają głownie lasy, zarośla, łąki górskie i suche murawy. Niektóre gatunki są popularnymi roślinami ozdobnymi. Wiele gatunków to rośliny trujące, przy czym niektóre wykorzystywane są także jako rośliny lecznicze.
Morfologia

Organy podziemne: Zimują w postaci kłącza lub bulwy.

Łodyga: Do 60 cm wysokości.

Liście: Pojedyncze lub złożone, całobrzegie lub wcinano-ząbkowane, ogonkowe. Podsadki trwałe, podobne do działek kielicha lub liści.

Kwiaty: Zebrane po 2 do 9 w kwiatostan (wierzchotka lub baldach) na szczycie pędu, ewentualnie kwiat pojedynczy na szczycie pędu. Kwiaty są obupłciowe, o symetrii promienistej. Listki okwiatu w liczbie 4 do 20 (rzadko do 27) o różnej barwie (białe, niebieskie, fioletowe, zielone, żółte, różowe lub czerwone) o długości 3,5–40 mm, odwrotnie jajowate lub eliptyczne. Pręcików 10 do 200, słupki z pojedynczymi zalążkami.

Owoce: Niełupki.

Biologia i ekologia
Byliny, geofity. Podstawowa haploidalna liczba chromosomów x=7 lub 8.
Systematyka
 Taksonomia rodzaju pozostaje zagadnieniem problematycznym. We wczesnych systematykach rodzaj ten wyróżniany był w szerokim ujęciu, obejmującym później wyodrębniane: przylaszczka Hepatica, sasanka Pulsatilla, Knowltonia, Barneoudia i Oreithales. Bazując na analizie cech morfologicznych rodzaj zawilec wspólnie z wymienionymi oraz dodatkowo rodzajami powojnik Clematis, Clematopsis i jaskier Ranunculus tworzą jeden klad. Te same rodzaje z wyjątkiem jaskra łączone są w plemię Anemoneae, najbliżej spokrewnione z plemionami Ranunculeae i Adonieae. Na podstawie analiz cytotaksonomicznych rodzaj Anemone został rozdzielony na kilka mniejszych (Anemonastrum, Anemonidium, Anemonoides i Jurtsevia). Taki podział rodzaju na drobne taksony pozwala zachować w randze odrębnych rodzajów Hepatica, Pulsatilla i Knowltonia. Z drugiej strony w wyniku późniejszych analiz filogenetycznych dotyczących cech molekularnych i morfologicznych zaproponowano połączenie wszystkich wymienionych taksonów w jeden rodzaj Anemone sensu lato.

 

Witam!

Witam Was serdecznie! Kto z nas nie lubi kwiatów? Chyba nie ma takiej osoby :) Postanowiłam więc przybliżyć Wam tę tematykę. Bo miło się podziwiać kwiaty, czy to te leśne, czy łąkowe, czy w ogrodzie sąsiadki.. ale czy nie milej jeszcze znać ich nazwę i co nieco o nich? Sądzę, że zdecydowanie milej. Mam nadzieję, że pomysł i prowadzenie bloga Wam się spodoba. Hmm, będę pewnie dodawać tu nieco spamu, bo zaraziłam się od przyjaciółki manią na blogowe konkursy i czasem trzeba coś tam udostępnić na blogu. Ale jednak kwiaty przede wszystkim!
Buziaki ;*